La Rambla
To najbardziej znana ulica w Barcelonie, biegnie przez Ciutat Vella (Stare Miasto) i oddziela Dzielnicę Gotycką (Barri Gòtic) od El Raval. Ciągnie się przez 1.2 km od Plaça de Catalunya, aż do pomnika Krzysztofa Kolumba już przy samym porcie. Rambla nigdy nie usypia, przez cały rok pełno tu turystów i barcelończyków. Oprócz atrakcji zaznaczonych na mapie, występuje tu mnóstwo artystów ulicznych – mimów, muzyków, malarzy, rysowników portretów i karykatur.
Pokaż La Rambla i El Raval na większej mapie
Ruszamy z Plaça de Catalunya, w pierwszej części pasażu trafimy na Font de Canaletes, XIX-wieczną fontannę postawioną w miejscu, gdzie kiedyś biło źródło, z którego korzystali mieszkańcy. Obecnie jest to bardzo popularne miejsce spotkań, w tym również kibiców FC Barcelony. Legenda głosi, że kto napije się z fontanny, ten powróci do Barcelony, a więc wypada się napić 🙂 Na rogu Carrer del Carme znajduje się ciekawy, barokowy kościół Església de Betlem, a kawałek dalej Palau de la Virreina, zbudowany w XVIII w. przez hiszpańskiego wicekróla Peru dla jego żony. Warto zajrzeć do patio, gdzie znajdują się figury – giganty m.in. króla Jakuba I Zdobywcy.
Targ żywności Mercat de la Boqueria
La Boqueria to obecnie największy targ miejski w Barcelonie o powierzchni przekraczającej 13.5 tys. m2. Miejscowe powiedzenie głosi, że sprzedawaliby tu nawet jednorożce, gdyby istniały. Na straganach można kupić owoce, mięso, ryby, owoce morza, sery, przyprawy, soki i sałatki ze świeżych, egzotycznych owoców. Warto zwrócić uwagę na secesyjną bramę główną w formie łuku z żelaza, ozdobioną dekoracjami z kolorowego szkła.
Z parasolem do teatru?
Mniej więcej na środku La Rambla znajduje się ciekawy budynek – Casa Bruno Quadros, dawny sklep z parasolami, którego fasadę ozdabia chiński smok z kutego żelaza, wiszący nad parasolem. Przed budynkiem, na deptaku znajdziemy kolorową mozaikę Pla de l’Os, zaprojektowaną przez Joana Miró, znanego katalońskiego artystę. Idąc dalej w kierunku portu, po prawej stronie zobaczymy Gran Teatre del Liceu – Teatr Operowy, który można zwiedzać indywidualnie w godzinach 11.30 – 13.00. Zwiedzanie obejmuje Wielką Salę (5 pięter, prawie 2300 miejsc), foyer, Salę Luster i salę klubu Cercle del Liceu z meblami secesyjnymi i obrazami Ramona Casas.
Jeśli chcesz stanąć oko w oko z Salvadorem Dali, Pablo Picasso lub jakąś inną znaną postacią, zajrzyj do muzeum figur woskowych Museu de Cera, znajdującym się w końcowym odcinku pasażu. Wreszcie docieramy do pomnika Krzysztofa Kolumba (Monument a Colum), który ma wysokość 60 m, a na jego szczycie znajduje się galeria z najlepszym punktem widokowym na Stare Miasto.
El Raval
Dawniej było tu dużo klasztorów i szpitali, w czasach rewolucji przemysłowej była to dzielnica robotnicza, następnie stała się miejscem schronienia różnych mniejszości narodowych i etnicznych. Dzisiaj jestem ciekawym miejscem ze względu na mieszankę kulturową i narodowościową, mieszkają tu również artyści katalońscy i zagraniczni, przedstawiciele barcelońskiego undergroundu. A co najważniejsze, można tu zjeść smacznego kebaba w niskiej cenie 😉
Miłośnicy sztuki powinni zajrzeć do Museu d’Art Contemporani de Barcelona (MACBA), czyli muzeum sztuki współczesnej. W stałej kolekcji znajdziemy prace m.in. Joana Miró, Paula Klee czy Alexandra Caldera. Jednym z najstarszych zabytków w El Raval jest Antic Hospital de la Santa Creu, niegdyś szpital miejski, dzisiaj biblioteka. Został wzniesiony w latach 1401-1414 w stylu gotyku katalońskiego, późniejsze przebudowy dodały również elementy barokowe. Blisko La Rambli znajdziemy Palau Güell, zaprojektowany przez młodego Gaudiego, ozdobiony dwudziestoma kominami z mozaiki ceramicznej, marmuru i wielokolorowego szkła.
Rambla Raval
Jest to ocieniony pasaż w sercu dzielnicy El Raval, możemy tu niedrogo zjeść przysmaki kuchni orientalnej – kebab czy falafel. Symbolem Rambla Raval jest pomnik kota, stworzony przez współczesnego artystę kolumbijskiego – Fernando Botero. Niedaleko od pasażu znajdziemy jeden z najstarszych kościołów w Barcelonie – Església de Sant Pau del Camp, zbudowany na przestrzeni XII-XIV w. w stylu lombardzkim.
